De kracht van verandering
De NVA heeft de mond vol van de kracht van verandering. Een klein overzicht van een aantal "verwezenlijkingen" :
- afschaf van de provincies : wat werd er veranderd ? Eigenlijk niets, ze bestaan nog steeds. Ze werden wel afgeslankt en een aantal bevoegdheden werden overgeheveld naar het Gewest of naar de gemeenten. Met de kracht van verandering zou ik verwachten dat alles nu veel efficiënter gaat en de belastingen naar beneden kunnen ? Niets van dat natuurlijk. Als zelfstandige betaal ik nog steeds twee maal, 1x als gezin en 1x omdat ik een zelfstandige activiteit uitoefen. Voor deze dubbele belasting vraag ik mij nog steeds af welke dienstverlening ik hier voor in de plaats krijg. Of worden een aantal aanslagbiljetten in mijn administratie ook beschouwd als dienstverlening ?
- verlaging van de loonlast : volgens mij is dit zeer geslaagd. België staat nog altijd met ruime voorsprong te blinken op de eerste plaats van OESO-landen op het vlak van belasting op arbeid. Maar het klopt, de loonlast werd verlaagd, gemiddeld met een “fantastische score” van nog geen -0,25 % ! Of “much about nothing”. Als de loonhandicap met onze buurlanden wat werd verkleind dan is dit niet zo zeer te wijten aan de verlaging van de belastingen, maar eerder aan een indexsprong die werd doorgevoerd. En dan werd deze indexsprong nog gedeeltelijk tenietgedaan door Vlaanderen. Met dank aan de stijgende energieprijzen die vooral in Vlaanderen de pan uit swingen.
- kerncentrales : volgens de NVA doen we het best niets, we BEHOUDEN (want waarom zouden we veranderen ?) gewoon de huidige verouderde centrales. De veiligheidsrisico’s moeten we er maar bijnemen. Of hoe de NVA’ers zich opwerpen als beschermers van het “Franse” Engie/Elektrabel. Het energiepact werd door de NVA tegengehouden omdat ze zogezegd waarborgen wilden dat de energieprijzen in de toekomst niet explosief zouden stijgen. Het langer openhouden van de kerncentrales zou daar moeten bij helpen. Maar wat blijkt, deze centrales zijn rot versleten en zijn nu al niet in staat om op een veilige manier te blijven werken. Om de haverklap vallen ze uit. Het gevolg is dat door het tekort aan elektriciteit nu reeds de prijzen zullen stijgen en wat nog erger is, dat er zelfs stroomtekort dreigt ! Door de onzekerheid van het al dan niet langer openhouden van de kerncentrales, het talmen met het energiepact en het versnipperd energie- en milieu beleid is er op korte termijn niet direct een alternatief voor handen.
- elektriciteitskost : de Turteltaks, dubbele taxering (federale en gewestelijke), verhoging van de BTW van 6 naar 21%, prosumententarief en ander fraais…. Inderdaad allemaal veranderingen, maar in de goede richting ? Maar dit zal wel de fout van de socialisten zijn zeker ? Ik geef toe, de financiering van de groene stroom was met dank aan Freya VDB een compleet fiasco. Maar deze financiering is nog altijd niet verbeterd, in tegendeel zelfs. Het zit volkomen verkeerd dat allerlei energie(besparende) subsidies (niet alleen groene stroomcertificaten maar ook isolatie- en energiebesparende maatregelen) worden gefinancierd door energieverbruikers. Dus hoe meer subsidies en hoe meer besparingen er worden gerealiseerd hoe kleiner de basis om deze tegemoetkomingen te kunnen betalen. Met dit systeem kan je niet anders dan telkens de prijzen te verhogen. In Wallonië hebben ze dit heel wat beter aangepakt. Daar werden/worden de energiesubsidies betaald door te laste te nemen van de jaarlijkse begroting. Gelukkig is het subsidiebeleid zodanig ingewikkeld en versnipperd dat niemand eigenlijk nog in staat is te weten op welke subsidies hij recht heeft en hoe/bij wie er eentje moet aangevraagd worden. Zeker voor bedrijven is de aanvraag een ingewikkeld en complex gegeven. Eerst je dossier aanvragen en laten goedkeuren op Vlaams niveau door het VEA (“Vlaams” Energie Agentschap) om vervolgens deze goedkeuring bij te voegen bij de Federale belastingsaangifte.
- energie- en milieubeleid : dit wordt het best op wereldschaal, of toch minstens op Europees niveau aangepakt. In België en zelfs in Vlaanderen gaat men dit beleid opsplitsen in liefst zo veel mogelijk bevoegdheden. Ieder gewest zijn minister voor milieu, als ik mij niet vergis zijn dat er vier ? Een Vlaamse, een Waalse, een Duitse en zelfs een Brusselse. Er is zelfs een aparte minister voor de Noordzee ! Ja inderdaad, de Noordzee, maar dan zonder het strand, want dat is Vlaams, is federale bevoegdheid. Maar zelfs op Vlaams niveau is inefficiëntie troef. Energie heeft een belangrijke impact op het milieu, maar dat is opgesplitst over twee excellenties. Op gemeentelijk en provinciaal vlak zijn er ook nog wat milieu-bevoegdheden. Dat merk ik niet door het beleid dat wordt gevoerd maar vooral de milieutaksen die worden geheven. Hierbij gebeurt het geregeld dat de ene excellentie een maatregel afkondigt dat in strijd blijkt te zijn met dat van een ander niveau of dat helemaal niet de bevoegdheid van dit niveau blijkt te zijn. Het recentste voorbeeld hiervan is het verbod op stookolie ketels. Soms worden maatregelen met veel trompetgeschal aangekondigd om ze vervolgens weer te moeten inslikken omdat blijkt dat het niet realistisch is of het de belangen van één of andere groep financieel zou kunnen schaden. Een voorbeeld hiervan is de zogenaamde "betonstop". Omdat het de belangen van de bouwgrondbezitters schaadt wordt dit zodanig veel in de tijd opgeschoven dat het nog weinig zin heeft. Men laat dus iedereen nog duchtig en versneld bijbouwen of vervolgens subsidies te geven om dat nutteloos gestort beton weer om te vormen naar groen. Dit noem ik dweilen met de kraan open.
- Onderwijs : onderwijs is de hoeksteen van de maatschappij. Alleen spijtig dat er in Vlaanderen blijkbaar veel hoekstenen zijn. Drie of vier verschillende netten, het vrij (meestal katholiek), provinciaal, gemeentelijk en rijksonderwijs. Of dat nog niet voldoende verwarring veroorzaakt, kan met de laatste hervorming, waarbij meer autonomie wordt gegeven aan de onderwijsinstellingen, elk net/per onderwijsinstelling nog eens opteren voor traditioneel, hervormd of nog-er-iets-tussen-in onderwijs. Probeer daar als ouder maar eens wijs uit te raken. De bedoeling van het onderwijs moet zijn om jonge mensen op te leiden om de vaardigheden te verwerven om de maatschappij van de toekomst vorm te geven en het hoofd te bieden aan veranderende omstandigheden. In plaats daarvan houdt Bourgois een pleidooi voor de “terugkeer” naar meer kennisverwerving in ons onderwijs. Technische en wetenschappelijke kennis en vaardigheden bijbrengen is inderdaad een belangrijke opdracht van het onderwijs, maar zonder oog voor openheid, tolerantie, pluralisme en creativiteit kan dit nooit leiden tot het vormen van succesvolle individuen en uiteindelijk het creëren van een succesvolle maatschappij. Belangrijker dan te discuteren over het onderscheid tussen algemeen, technisch of beroepsonderwijs is het om te kijken hoe jongeren de nodige kennis kan worden bijgebracht, maar ook hoe ze creatief en met een open geest problemen leren aan te pakken. In het om het even welke richting zou deze manier van denken in de opleiding vervat moeten zitten.
- In mijn jeugdjaren heb ik het nooit meegemaakt dat er wachtrijen,-lijsten bestonden om zich in te schrijven in een school. Nu is dit zelfs in de kleinste dorpen een feit. Is dit ook het gevolg van de verandering ? Blijkbaar slaagt men er hier ook niet in om deftig te plannen en te anticiperen. Nochtans is het perfect mogelijk om dit te doen. Simpelweg de geboorte- en immigratiecijfers opvolgen en zien hoe deze evolueren.
- Verkeersveiligheid : een ADHD-beleid met veel actie. Elke dag is hij daar, onzen Ben. De ene dag is het schieten met een kanon op een mug, de andere loopt hij over en weer met verkeersborden, trekt hij lijntjes om ze vervolgens weer snel weg te halen en soms valt hij van al dat nutteloos druk doen wel eens van zijn stokje. Maar waar effectief resultaten worden gehaald is de gigantische opbrengst van de verkeersboetes. Dit is niet moeilijk want de opgelegde snelheidsmaatregelen zijn zodanig onrealistisch dat niemand ze nog kan naleven. En de enkeling die daar toch in slaagt wekt zodanig veel agressie op bij de andere weggebruikers dat hier gegarandeerd ongelukken van komen. En de gevallen dat iedereen de beperkingen naleeft staan ze gegarandeerd zo goed als stil in één of andere file. Zelfs in het kleinste dorp heeft de file zijn intrede gedaan omdat alle wegen zodanig worden versmald, uitgerust met allerlei te pas en te onpas opgesteld levensgevaarlijk “straatmeubilair” of in de slechtste gevallen gewoonweg afgesloten. En overal in de centra zone 30. Zelfs als fietser, en dan vooral eentje met een speedbike is dit onmogelijk om je daar aan te houden. Verkeersveiligheid is belangrijk maar als door alle onrealistische en quasi onmogelijk na te leven maatregelen het draagvlak wegvalt gaat dit averechts werken. Fietspaden zijn er wel bijgekomen dat is waar. Aangezien dit een 100% Vlaamse bevoegdheid is zou ik hopen dat daar enige vorm van uniformiteit wordt ingestoken. Helaas niet, sommige fietspaden zijn in uitzonderlijk geval in comfortabel asfalt, met apart afgesloten stroken, sommige in ruw beton, in terrasklinkers, bij regenweer gladde fietssuggestie stroken of andere zelfs niet meer dan verharde gravel- of aardebanen. Variatie troef. Kunnen we daar niet eens beginnen met op het Vlaamse niveau wat uniforme kwaliteitsnormen op te leggen waar iedere infrastructuur beheerder (gewest, gemeente en tot mijn verbazing ook nog de provincies) moet aan voldoen ?
- Politieke benoemingen : daar zou komaf worden mee gemaakt. Een objectieve selectie met de best geschikte kandidaat zou worden benoemd. Wat blijkt, plots wordt een of andere kleinzoon van Albert Frère benoemd in de regentenraad van NBB. Waarschijnlijk is dit niet de kandidaat van de NVA, maar het moet toch pijnlijk zijn voor Minister Van Overtveldt om dit te moeten ondertekenen. En dan heb je al die agentschappen (dat is de nieuwe naam die ze in Vlaanderen hebben uitgevonden om te verbloemen dat het eigenlijk over overheidsinstellingen gaat), commissies, raden,… waar talloze politieke benoemingen kunnen worden doorgevoerd en waar de veranderaars maar al te graag aan meedoen. Zelfs van ouds rode bastions, a la Ethias, De Lijn,… worden in heiltempo omgetoverd tot zwart/gele tempels. Er zijn zelfs zo veel in te vullen mandaten dat menig briljante NVA’er er tientallen moet cumuleren.